Vandaag maandag 14 oktober 2024 schriftelijk op de hoogte gebracht van het plotse overlijden van nonkel Jean-Pierre en het verwachte overlijden van tante Celine.
De melding kwam van een vrouw die geen familie is.
En dat is ok.
Ik heb in 2020 kunnen afscheid nemen van tante Celine in het rustoord in Liedekerke.
Ik ben haar dankbaar voor de paar uur dat ze me gezien heeft in haar leven en “Lucienne” tegen me zei.
1 persoon die zonder wenen kon praten over mijn moeke Lucienne.
Ook toen ik haar opzocht als ze nog in haar huis woonde in de Meerstraat in Liedekerke, ik wou haar meer bezoeken.
Ik deed het niet, mijn gezicht deed haar denken aan haar zusje.
Ik kon niet inschatten of ze blij was of verdrietig.

Ik ben haar dankbaar voor de melk die ze me gaf toen iedereen koffie dronk en ik niet toen ik 12 jaar was.
Ik herinner me haar als een zachte vrouw die vaak in de zetel zat met een warme lichtgroene trui aan.
Ze heeft rust gevonden.

Ik herinner mij nonkel Jean-Pierre als een sterke handelaar die me werk gaf in zijn bedrijf (strijken)
Die streng was tegen Jim en Lut en ik hem zei dat hij liever moest zijn.
Die dankbaar was voor Jim zijn langdurige zorgzaamheid naar meter toe.
Hoe zieker ze werd, Jim bleef zorgen terwijl nonkel het te moeilijk vond.
Die me leerde om garnalen te pellen en het grappig vond dat ik niet hield van de visgeur beneden aan de marktwagen.
Die naar me kon lachen op de markt in Ternat en vroeg hoe het met me was.
Echt vroeg hoe het was, niet uit beleefdheid.
Ik heb hem altijd graag gezien.
Die in mijn ogen zo goed leek op mijn moeke. Zelfde ogen, veel foto’s van haar en Jean-Pierre samen.
Die kwaad bleef op mijn vader. Ik hegreep het niet, nu nog niet.
En dat is ok.
Die zijn vrouw graag zag en zoveel hield van Tenerife en de warme zon in de winter.
Die me vertelde hoe hij tante leerde kennen.
Die vaak veel droge humor had.
Die af en toe de beste whisky dronk en ervan genoot.
Die nooit een antwoord stuurde op de kaart die ik in zijn brievenbus stak in 2019 in Liedekerke.
Die me piekfijn uitlegde waarom hij de benedenverdieping in Liedekerke niet wou inrichten als shop.
Dat het een plek was voor isomo in op te slaan.
Die me zei dat hard werken loont.
Die me zei dat ik moest stoppen met werken voor een bedrijf en zelf een bedrijf moest starten.
Die in mij geloofde als ik mijn btwnr had.
Dat hij rust mag gevonden hebben op een plek waar nog veel mensen zijn die hem graag zien.
Dat hij bij mijn moeke is nu.
Dat ik geloof in het hiernamaals.
Dat ik rust vind in dat geloof.

Mijn oprechte Deelneming met jullie verlies van je zuster schoonzuster tante

innige deelneming bij het overlijden van jullie zus

Deelneming bij het Verlies van Francine

Oprechte deelneming